Delphine Lecompte is dichter, pyromaan, misfit en anarchist. Ze houdt van Raymond Chandler, John Berryman en David Lynch. 

→ → Delphine koos het gedicht Roeien van Anne Sexton

Wim Helsen heeft ervaring als schoonmaker, bankbediende, bandwerker, opluisteraar van Tupperware-avonden, sociaal werker, bouwvakker, museumgids, leraar Nederlands voor anderstaligen, redacteur bij Radio 1, cafébaas, alvorens een succesvol cabaretier te worden. Eerst als helft van het duo 'Vrolijk België', samen met Ranndall Casaer. Na twee programma's in tweeënhalf jaar gaat Helsen solo verder.

In november 2003 gaat zijn eerste soloprogramma 'Heden soup!' in premiere en krijgt hij uitsluitend lovende kritieken. Hij volgt dit op met evenzeer geprezen voorstellingen als 'Bij mij zijt ge veilig' , 'Het uur van de prutser' (winnaar Poelifinario), 'Spijtig spijtig spijtig' (winnaar Poelifinario) en ‘Er wordt naar u geluisterd’. Momenteel is Wim op tournee met zijn nieuwe voorstelling ‘Niet mijn apen, niet mijn circus’.

Daarnaast is Wim Helsen regelmatig literair verantwoord op tv te zien met de rubriek 'Vrienden van de poëzie' in 'Man Bijt Hond' en met 'Winteruur', een in de winter dagelijks tv-programma voor Canvas waarin hij met een gast praat over een stuk tekst, terwijl de hond Boris slaapt.

Hij schrijft ook columns, scenario's en theaterstukken en acteert in bioscoopfilms ('Dirty Mind'), televisieseries ('De Ronde', 'CLINCH', 'Cojones',...) en theatervoorstellingen ('Gij die mij niet ziet','Hoe te leven',...).

Ondanks al die activiteit maak Wim Helsen zichzelf nog steeds wijs dat hij een luiaard is. De kern van die misvatting is ontstaan ergens in zijn jeugd.

→ → 

foto links Delphine Lecompte © Koen Broos 

foto rechts Wim Helsen © Herman Jacobs